Son zamanlarda nefret ettiğim tek bir şey var : Elitizm. Kendini seçkin sanan insanlar ve onların büründüğü ruh halleri. Bu hallerin getirdiği gereksiz özgüven tavırları. Kendisinden daha aşağı seviyede olduğunu düşündüğü kişileri hor görme durumu. Kendini seçkin bir toplulugun (ki bu sıradan bir arkadaş grubu bile olabilir) üyesi olarak görmenin sonucunda bu topluluğun üyesi olmayanları küçük görme eğilimi. Yanlış anlama olmasın elitizmin tanımı değil tabii ki bunlar. Benim başıma gelmiş bir şey de değil. Sadece Türkiye'deki yansımasının halktaki sonucu. Elitizm, Hegel'in, Nietzsche'nin bile üzerinde kafa patlattığı bir olgu ki Nietzsche bu konuda, "Yaratıcıların hepsi merhametsizdir." diyerek işi doğuştan ayrıcalıklı olmakla bile ilişkilendirmiş.
Zamanında İtalya'da faşizme giden yolu oluşturan patika olması ise faşizm hakkındaki tek yargısı "Hitler - Yahudiler" ile sınırlı olanlar için kötü haber !
Düşündüm de belki de özel hissetmek istemenin bir sonucudur, bilemiyorum. Fakat koskoca evrende kum tanesisin be güzelim, bunu algıla artık. Tüm beyin hücrelerinle fark et bunu artık. Kendini kafanda sözde modern azınlık olanların tarafında konumlandırman hiç bir şey ifade etmiyor, etmeyecek.
Zaten bu konuyu kafamda ne zaman kurcalasam bir soru takılıyor aklıma. Kendisine elit diyen insanların yaptıklarının ve ilgilendiklerinin elit olmayanların yaptıkları ve ilgilendiklerinden daha üstün olduğuna karar veren mekanizma nasıl çalışmakta?
